Sarcasm and the Superior Mind

Sarcasm holds and expresses a secret unacknowledged superiority. It is a form of anger meant to hurt others and to raise oneself to the level of an authority by belittling others. The psychological root might come from feeling both unappreciated as well as superior.
Sarcasm is done in a way that holds the perpetrator immune from criticism, as they can refuse to be blamed because it is a form of humor. Sarcasm also trains the victimized inner being of the perpetrator to be harsh and critical, making the behavior addictive and reinforced.
To begin to heal from many years of practicing sarcasm we can change our thinking strategies through Buddhist and other spiritual practice. To have even a little admiration of loving kindness means that sarcasm is unacceptable! ~Domo Geshe Rinpoche ~~~

"Im Sarkasmus ist eine heimliche, uneingestandene Überlegenheit enthalten und zum Ausdruck gebracht. Das ist eine Art Ärger, die andere verletzen soll und durch die man sich selbst zur Autorität erhebt, indem man andere herabsetzt. Die psychologische Ursache dafür könnten sowohl Überheblichkeits- wie Minderwertigkeitsgefühle sein. Sarkasmus wird auf eine Weise ausgedrückt, die den Angreifer immun Kritik gegenüber macht, da er Anschuldigungen zurückweisen kann, weil es sich ja um eine Form von Humor handelt. Durch Sarkasmus lernt das schikanierte innere Wesen des Angreifers hart und kritisch zu werden, wodurch diese Verhaltensweise zur Sucht und immer weiter verstärkt wird.
Um mit der Heilung zu beginnen wenn wir uns jahrelang im Sarkasmus geübt haben, können wir unsere Denkstrategien durch buddhistische und andere spirituelle Praktiken verändern. Sobald man die liebende Güte nur ein kleines bisschen bewundert wird der Sarkasmus völlig unakzeptabel." - Domo Geshe Rinpoche ---

Polish version: Poprzez sarkazm wyrażamy skryte, nieprzyznawane poczucie wyższości. Jest on formą gniewu, za pomocą którego ranimy innych oraz - poprzez umniejszanie innym - wynosimy się do poziomu autorytetu. Przyczyna psychologiczna leżeć może zarówno w poczuciu niedowartościowania jak i w poczuciu wyższości.
Sarkazmu używa się w taki sposób, że sprawca pozostaje poza wszelką krytyką, nie można go w żaden sposób winić, ponieważ chowa się za formą poczucia humoru. Sarkazm uczy również wiktymizowaną wewnętrzną istotę sprawcy bycia nieprzyjemnym i krytycznym, tylko wzmacniając takie zachowania oraz czyniąc je uzależniającymi.
Aby zacząć uzdrawianie po wielu latach stosowania sarkazmu, możemy zmienić naszą strategię myśleniową poprzez uprawianie buddyzmu, czy innych duchowych praktyk.
Nawet najmniejszy podziw dla przepełnionej miłością życzliwości, oznacza, że sarkazm jest nieakceptowalny!"